دلم را در غمت کردم ز هر ویرانه ویرانتر / چو دیدم دوست میدارد دلت ، دل های ویران را . . .
.
.
.
باز امشب غزلی کنج دلم زندانی است / آسمان شب بی حوصله ام طوفانی است
هیچ کس تلخی لبخند مرا درک نکرد / های های دل دیوانه من پنهانی است . . .
.
.
.
ادامه. . .
زیباترین گل ها را برای زیبایی زندگیت و کوتاهی عمرشان را برای غم هایت آرزو مندم . . .
.
.
.
لای خاطرات تلخم یاد تو همیشه شیرین / تا ابد فکر تو هستم نازنین رفیق دیرین
.
.
.
ای عشق شکسته ام مشکن ما را / اینگونه به خاک ره میفکن ما را
ما در تو به چشم دوستی میبینیم / ای دوست مبین به چشم دشمن ما را . . .
.
.
.
زندگی کردن من مردن تدریجی بود / آنچه جان کند تنم ، عمر حسابش کردم . . .
.
.
.
ما خانه به دوشان غم سیلاب نداریم . . .
.
.
.
مصرعی از قلب من ، با مصرعی از قلب تو / شاه بیتی میشود در دفتر و دیوان عشق . . .
.
.
.
از درون قلب توست جهان چو دوزخ / دل اگر تیره نباشد همه دنیاست بهشت . . .
.
.
.
امیدوارم تو اقیانوس خوشبختی جوری غرق بشی که هیچ وقت نجات پیدا نکنی . . . !
.
.
.
گر لایق ما نیست که ما یاد تو باشیم / بگذار که در سایه ی دیوار تو باشیم . . .
.
.
.
آدم به زمین آمد این حادثه رویا نیست / این فرصت بی تکرار عشق است ، معما نیست
.
.
.
حتی اگه دیدن تو برام بشه خیلی محال / مهم اینه دوستت دارم ، فاصله ها رو بی خیال
.
.
.
دیروز میمردند و فراموش میشدند آرام آرام ، امروز چه زود از یاد رفته ایم بی آنکه بمیریم
.
.
.
از تن خشک شاخه ها توقع جوانه نیست / اسب نفس بریده را طاقت تازیانه نیست . . .
.
.
.
سلام بر دل هایی که در کلاس انتظار غیبت نکردند . . . !
.
.
.
در این دنیا که حتی ابر نمیگرید به حال ما / همه از من گریزانند ، تو هم بگذر از این تنها
.
.
.
جا برای گنجشک زیاد است ولی / به درختان خیابان تو عادت دارم . . .
.
.
.
نیست بر لوح دلم جز الف قامت یار / چه کنم حرف دگر یاد ندادست استاد . . .
.
.
.
در این زمانه که شرط حیات نیرنگ است / دلم برای رفیقان بی ریا تنگ است . . .
.
.
.
زندگی چیدن سیبی است باید چید و رفت / زندگی تکرار پاییز است باید دید و رفت
زندگی رودی است جاری که هرکه آمد شادمان / کوزه ای پر کرد و رفت . . .
.
.
.
شعله محبت رو نکنه خاموش کنی / دوریم عادت بشه من رو فراموش کنی . . .
.
.
.
با تو بازم اگه باشم وحشت از مردن ندارم / لحظه هام پر میشه از تو وقت غم خوردن ندارم
.
.
.
دلم ز نازکی خود شکست در غم عشق / وگرنه از تو نیاید که دل شکن باشی . . .